هنوزم شهيدا رو ميارن
دلاي شكسته بي شمارن
چه سخته مادري چشمش به در باشه
چه سخته از عزيزش بي خبر باشه
شهيدا خونشون نذر سحر بود
مثل گل عمر اونا مختصر بود
خدايا يادگار عاشقامون
سفر بود و سفر بود و سفر بود
نمونده به جز راهي از اونا
گذشتن همه از آسمونا
سفر با مقصد كرب و بلا كردن
دل و از بند اين دنيا رها كردن
شهيدا رو ميارن كاروونا
ميان از جبهه ها تازه جوونا
منم مثل شهيدا بي قرارم
دلم تنگه براي آسمونا
خدايا مرا هم مبتلا كن
دلم رو از اين دنيا رها كن
سفر يعني شروع دل بريدن ها
سفر يعني تماشاي رسيدن ها
دلم ميخواد بي بال و پر بميرم
مثل عباس آب آور بميرم
شبيه فاطمه(س) پهلو شكسته
شبيه سرورم بي سر بميرم
الهي نشم شرمنده از روش
سرم رو بزارم روي زانوش
من اسماعيلم و ذبح مناي او
من آن حُرم كه افتاده به پاي او
دانلود
ماه مبارك است و شب قدر عاشقي
مهماني است و باز خدا سفره چيده است
اي دل بيا و قدر شب و روز را بدان
چون روز روزه و شب توبه رسيده است
خو كن دلا به آه سحر
او را بخوان به سوز جگر
نكند كه در آخر ماه خدا
تو بماني و حسرت ثانيه ها
نزني قدمي سوي كوي وفا
تو بماني و بار گناه و جفا
شب توبه رسيده و عفو و كرم
تو براني اگر به كجا بروم؟؟
سالي گذشته است و همان بنده ي بدت
بر سفره ات دوباره خدايا نشسته است
آن بنده اي كه بر سر اين سفره بار ها
مهمان شده است و باز نمك دان شكسته است
گفتي بيا و آمده ام
ديگر مران كه غم زده ام
تو كريمي و صاحب خانه كرم
تو رحيمي و مرهم غصه و غم
نپذيري اگر دل تنگ مرا
تو بگو دل خود به كجا ببرم؟؟
شب بيست و يكم ماه رمضان
آقاي مطيعي
نيمه شبان خلوت است
مظهر هر رافت است
اي شده غرق گناه
چاره ي درد تو را يار نظر مي كند
هر چه كه هستي بيا
گر چه كه پستي بيا
بنده شرم گونه را دوست نظر مي كند
توبه اثر مي كند
منبع:سريال مادرانه!